Slak gaat op pad nadat hij van zijn ouders goede raad mee gekregen heeft. Die raad zorgt er echter voor dat hij blijft vast hangen in het bekende, in het grijze, trage bestaan. Hij kruipt alsmaar rechtdoor over alles en iedereen heen. Wanneer hij een boom tegenkomt kruipt hij die eerst helemaal naar boven om nadien te kunnen afdalen. Hij komt er een mier tegen die hem een hele nieuwe levensvisie meegeeft. Slak zal zelf gaan ontdekken hoe hij uit zichzelf moet breken.

Een slak is nu niet meteen het dier dat je zou gaan knuffelen, maar met deze slak zou ik het bijna doen. Hij is zo lief, zo geïnteresseerd in anderen en zijn omgeving, hij wil de wereld verkennen, maar weet nog niet goed hoe. Zoals elk kind krijgt hij hier en daar goede raad mee, maar weet er nog niet goed wat mee gedaan, hij luistert voorbeeldig naar zijn ouders, maar merkt ook dat er meer moet zijn dan wat hij van hen heeft geleerd. Daarom is het belangrijk om ook anderen op je levenswandel tegen te komen en je eigen weg te vinden. Bij slak zie je heel mooi de overgang van zijn voorgekauwde wereld naar zijn eigen leven. Het zou fijn geweest zijn, mocht de tekst een kwart gedraaid geweest zijn, zodat je het boek in de richting van de boom moest houden, zo was het duidelijker geweest dat hij naar boven klimt en een paar bladzijden verder het boek de andere kant te draaien. Nu zit de specht horizontaal in de boom te hameren. Verder zijn de illustraties heel eigenwijs maar erg sterk en zeer sprekend. Ze ondersteunen de tekst volledig en geven het verhaal een extra dimensie. De kleuren zijn enorm slim gebruikt en evolueren van grijswaarden naar hier en daar een kleur (zoals het rood van de mier die dan uiteindelijk voor zal zorgen dat slak alle kleuren te zien krijgt) naar tenslotte alle kleuren van de regenboog. Die symbolische waarde wordt mee ondersteund door het pad dat slak aflegt en in het boek weergegeven wordt door een voelbaar glad recht slijmspoor naar een spoor dat alle kronkels en bochten neemt. De illustraties zitten boordevol details en verborgen dieren, en je voelt aan alles dat er ontzettend over nagedacht geweest is om het geheel volledig te doen kloppen. Dat doet het dan ook tot en met de schutbladen toe.

Tenslotte verdient het einde van het boek ook nog wat lof omdat het zo prachtig is: geen slak te zien, wel zijn slijmspoor dat alle kanten opgaat waar je het plezier en de snelheid zo van kunt aflezen, en dan mier die dromerig maar voldaan voor zich uit zit te staren in een kleurrijk en divers landschap.