Dit boek speelt zich af tijdens de Tweede Wereldoorlog aan de Engelse kust. Petra woont in een vuurtoren en heeft een liefdevol gezin. Wanneer de oorlog begint, verandert de situatie. Er zijn blijkbaar enkele geheimen in het gezin en die leggen een grote druk op het ideale leventje dat ze leken te leiden.

In de corona-tijden waarin ik dit boek las, komt deze geschiedenis van 80 jaar geleden best wel binnen. De parallellen zijn te trekken, waardoor deze oorlogstijd me nog meer intrigeerde dan gewoonlijk. De sfeer in het boek katapulteert je naar het juiste tijdperk. Ik leerde er weer wat over bij. Maar wat ik dan jammer vind, is dat er in deze historische roman een loopje met de werkelijkheid genomen wordt. Net het moment dat de meeste actie bevat, heeft niet echt plaatsgevonden. Wel fijn dat de schrijver dit ook duidt in het nawoord.

De parallellen die ik trok naar mijn huidige leven, trekt Petra in het verhaal ook. Zij vergelijkt de tijd waarin zij leeft met een oude mythe van de Dochters van Steen. Dat is fijn en creëert een Engelse sfeer, maar ook is dit een element waarop uiteindelijk te veel nadruk komt te liggen. Voor de onervaren lezer zal dit misschien verwarrend werken, voor de ervaren lezer worden de metaforen langdradig.

Laat dit jou niet afschrikken om aan het boek te beginnen. Want al bij al leest het erg vlot. De taal is makkelijk, er is veel witruimte tussen de regels, het boek heeft een groot lettertype en bevat korte hoofdstukken. Op hoofdstuk 17 na, beginnen deze trouwens allemaal met een grote letter. Een jammerlijk foutje in de anders zeer attractieve lay-out.