Op het Einsteincollege volg je jonge, hoogbegaafde kinderen die strijden om de slimste van de school te worden. Daartoe nemen ze geregeld een IQ-test, wat de druk alleen maar opvoert. Maar dan gebeurt het ondenkbare: de slimste leerling wordt dood teruggevonden. Een patroon begint te vormen, want dan volgt de dood van een andere leerling. Isa denkt dat er vuil spel aan de hand is, en ze denkt dat iemand vanop de school de leerlingen vermoordt. Maar zo ziet het schoolhoofd het niet, en daar wil haar beste vriendin Claire ook niet over nadenken: zij wil immers de slimste van de school worden –misschien zou haar vader dan wél trots op haar zijn? De ene na de andere slimmerik sterft... Het bloedstollende verhaal komt met een plottwist tot een climax die je niet had zien aankomen ...

Vanuit verschillende personages op het Einsteincollege krijg je het verhaal mee. Dat wisselen tussen perspectieven bouwt de suspens wel op, maar geeft minder ruimte om de hoofdpersonages ten volle uit te diepen. Het verhaal is ook nogal onrealistisch: er wordt m.i. nogal vlot over de sterfgevallen heengegaan, en het lijkt de personages ook niet heel diep te raken. En waarom komt de politie niet ter plaatse? Toch leest dit verhaal heerlijk weg: hoewel de gruwel je om de oren vliegt, zit je op het puntje van je stoel om te weten te komen waar het naartoe gaat. De (niet heel verdoken) dubbele boodschap van de druk die wordt opgelegd door competitie en de-beste-willen-zijn geeft het boek ook een nodig kritisch kantje. 

Voor lezers vanaf 15 jaar die niet verlegen zitten om een spannend gruwelverhaal te lezen.